نویسنده: اصغر جنابی وهاب

چکیده

اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم را به واقع می توان دورهی شکوفایی هنر اپرا نامید، امری که منوط به وجود آهنگسازانی با استعداد، اجرا کنندگانی درخشان و عشق بی حد و حصر تماشاگران می باشد. عنوان «قرن طلایی» (bel Canto) ایتالیایی بیشتر به دورهای سازگار است که طی آن خوانندگان بزرگی همچون «ماتیا باتیستینی» (Mattia Battistini)، «تایتا روفو» (Titta Ruffo)، «تیتو گبی» (Tito gobbi) و «اتوره باستیانینی» (Ettore) bastianini)) چهار باریتون درخشان و چهار شخصیت بی نظیر و جالب- زیسته و به خلق آثار پرداخته اند. در این تحقیق سعی خواهیم نمود تا حد امکان اطلاعاتی از زندگی و سابقه ی شغلی آنها در خلق آثار ارائه نماییم. هریک از آنها مسیر خود را برای رسیدن به قله های موسیقی داشته است، اما هر چهار نفر نیز با استعداد، سختکوشی و وفاداری بی حد و حصر خود به هنر اپرا متمایز می شوند. متأسفانه خوانندگان باریتون هرگز مانند تنورها آنقدرها هم مشهور نبودهاند، اما چه چیزی می تواند از صدای عمیق، قوی و سنگین مردانه برای تجسم مردانگی یک مرد بالغ بهتر باشد!؟ مطمئناً میتوان گفت که این چهار خواننده اثبات بارز این امر می باشند.

لطفا برای دانلود متن کامل مقاله روی تصویر زیر کلیک نمایید.